Celem laboratorium jest zapoznanie się z instalacją i konfiguracją hypervisora Xen. Po zakończeniu laboratorium student powinien rozumieć architekturę, na której oparty jest Xen; potrafić go zainstalować i skonfigurować różne typy maszyn/gości. Ponadto powinien być wstanie wskazać różnice między typami gości z ich zaletami i wadami.

Jak wszystko na Debianie (jeśli ktoś nie zauważył, pracujemy na Debianie), wymagane programy instalujemy menadżerem paczek apt-get. Krótka instrukcja obsługi dla niewtajemniczonych:

apt-get install paczka

instaluje paczkę.

Aczkolwiek nazwa ma małą wspólnego ze znaną bohaterką lat 90-tych, warto zapamiętać, że w obu przypadkach powinno wymawiać się 'X' jako 'z'. Zatem 'zen'.

W związku z tym, że konfiguracja Xena wymaga licznych uprawnień, będą Państwo pracować na koncie root'a. Mogą Państwo zatem wszystko zepsuć. W razie odczuwania nieodpartej potrzeby psucia (tudzież wątpliwości, czy jakaś komenda czegoś nie zepsuje/nie zepsuła) proszę wołać prowadzącego, za egoistyczne psucie „samemu” zostały obmyślone wyrafinowane kary:

1. brak obecności;
2. brak zaliczenia;
3. rozmowa z Dziekanem na temat przyszłości studiowania na tym wydziale.

Aby zalogować się na konto root'a, należy wykonać w terminalu polecenie:

sudo su

Xen wspiera (w drobnym uproszczeniu) trzy rodzaje gości:

1. PV (Paravirtualization) — goście są świadomi tego, że są tylko gośćmi na maszynie gospodarzy. Nie muszą udawać, że mają prawdziwy sprzęt — ten typ gości nie wymaga wsparcia sprzętowego dla wirtualizacji. W szczególności mogłoby nawet dojść do tego, że XEN jest zainstalowany na gościu KVM, i posiada gości PV.
2. HVM (Hardware-Assisted Virtualization) — tak zwana pełna wirtualizacja. Goście nie są świadomi istnienia gospodarza, trzeba im zatem zapewnić całą infrastrukturę. Wymaga to wsparcia sprzętowego.
3. PV+HVM — obie techniki można mieszać, uzyskująć efekt hybrydowy, np. goście HVM mają zainstalowane specjalne sterowniki pozwalające im lepiej pracować w środowisku Xen.

Zatem, jeżeli chcemy obsługiwać pełną wirtualizację, musimy sprawdzić czy posiadamy wsparcie sprzętowe.

1. I metoda (niezalecana): sprawdzić w dokumentacji procesora
2. II metoda: sprawdzić wyjście komendy:

   lscpu

   w poszukiwaniu sekcji „Wirtualizacja” (ew. angielski odpowiednik). Powinno znajdować się tam informacja, jakie technologie są wspierane, w przypadku procesora marki AMD, szukamy nazwy 'AMD-V'.

3. III metoda (zalecana): sprawdzić zawartość pliku /proc/cpuinfo pod kątem występowania napisów 'vmx' (technologia Intela) lub 'svm' (technologia AMD). Polecamy zastosowanie narzędzi typu grep, egrep, etc.

Pytanie 1: czy nasz sprzęt wspiera writualizację sprzętową? Jeśli tak, to w jakiej technologii?

Jeśli chodzi o inne wymagania sprzętowe, wiele zależy od typu gości. Dobrze byłoby mieć więcej niż jeden rdzeń, np. po jednym na gościa + gospodarz. Poza tym rozsądnie jest założyć, że gość może zużyć około 512MB RAM'u i jakieś 5GB miejsca na dysku twardym.

Pytanie 2: Czy nasze PC'y wystarczą na spokojne uruchomienie trzech gości?

• Podpowiedź 1: proszę posiłkować się narzędziami: lscpu, fdisk, free.
• Podpowiedź 2: zanim zaczną Państwo wołać prowadzącego, proszę sprawdzić dokumentację polecenia, np.

  fdisk --help

  lub

  man fdisk