Do opisu zasobów używa się tzw. stwierdzeń (ang. statements), które składają się z: * Podmiotu – opisywany zasób. * Orzeczenia (predykatu) – nazwa cechy lub relacji dotyczącej opisywanego podmiotu. * Obiektu – inny zasób lub stała wartość określona mianem literału. Sposób przedstawiania atrybutów w [[http://www.w3.org/TR/rdf-primer/|RDF]]: < opisywany_zasob > < nazwa_atrybutu > „wartosc_atrybutu”. **Przykład opisu w RDF pewnego „zasobu”:** Zwykłe zdanie: Janek jest twórcą dokumentu http://www.dokumenty.org/dokument1 Zdanie RDF: http://www.dokumenty.org/dokument1 posiada własność twórca której wartością jest Janek Właściwa forma RDF (musi być zakonczona kropką): „Janek”. Graf RDF: {{:pl:miw:rdf.png|:pl:miw:rdf.png}} Styl XML: Object Nasz przykład zapisany w XML: Użyty jest tu predykat pochodzący z “biblioteki” Dublin Core (słownictwo zdefiniowane do opisu metadanych różnych dokumentów - w szczególności bibliotecznych: daty utworzenia, autora itp.). Jest to oznaczone w korzeniu dokumentu (którym jest zawsze znacznik rdf:RDF). Podmioty definiujemy znacznikiem rdf:Description z atrybutem rdf:abort zawierającym URI zasobu. Zdania opisujące ten podmiot są zapisywane jako węzły potomne. Obiekty, które są jednocześnie zasobami zapisujemy w postaci węzła skróconego z URI tego zasobu umieszczonym w atrybucie rdf:resorce. [[https://ai.ia.agh.edu.pl/wiki/pl:miw:miw08_hml_rules|Powrót]]