Po wstępnym zapoznaniu się z instrukcją do PLNXT przystąpiliśmy do konfiguracji pliku plnxt.pl, zmieniliśmy w nim kilka linijek za każdym razem określając, że robot powinien być wykrywany przez wirtualny port Comm 4.
nxt_robot_definition(dyzio,'/dev/rfcomm4',bt,off,on_demand,17.5,11,'C','B','A',false,'S1','S2','S3','S4').
Po podpięciu Bluetooth do komputera udało się nam wykryć naszego robota, czyli Dyzia. Niestety mimo obustronnej łączności mieliśmy problemy z wydawaniem poleceń robotowi.
Jedynie raz udało nam się nawiązać bezproblemową łączność z Dyziem, która niestety nie trwała zbyt długo. W tym czasie uruchomiliśmy prosty program każący robotowi przejechać po linii prostej określoną odległość (liczoną w centymetrach) z prędkością (liczoną w stopniach obrotu koła robota na sekundę)
:- consult('sciezka_do_plnxt.pl'). start :- nxt_open, nxt_go_cm(400,80), nxt_go_cm(-400,80), nxt_close. :- start.
Następnie domontowaliśmy czujnik światła do naszego robota i uruchomiliśmy program każący mu skręcić o 120 + random (120) stopni z określoną prędkością obrotu wokół własnej osi. Niestety w tym momencie komunikacja między komputerem i robotem została przerwana i nie udało się nam jej odzyskać (mimo licznych prób) aż do końca laboratorium.
Wszystkie zespołu biorące udział w laboratoriach miały problem z uzyskaniem stałej i bezproblemowej łączności między swoimi robotami a komputerami. Mogło to być spowodowane dużym zagęszczeniem połączeń bezprzewodowych typu Bluetooth w sali laboratoryjnej.