Do opisu zasobów używa się tzw. stwierdzeń (ang. statements), które składają się z:
Sposób przedstawiania atrybutów w RDF:
< opisywany_zasob > < nazwa_atrybutu > „wartosc_atrybutu”.
Przykład opisu w RDF pewnego „zasobu”:
Zwykłe zdanie:
Janek jest twórcą dokumentu http://www.dokumenty.org/dokument1
Zdanie RDF:
http://www.dokumenty.org/dokument1 posiada własność twórca której wartością jest Janek
Właściwa forma RDF (musi być zakonczona kropką):
<http://www.dokumenty.org/dokument1> <http://purl.org/dc/elements/1.1/creator> „Janek”.
Graf RDF:
Styl XML:
<?xml version="1.0"?> <rdf:RDF xmlns:rdf="http://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#"> <rdf:Description rdf : about="subject"> <predicate>Object</predicate> </rdf:Description> </rdf:RDF>
Nasz przykład zapisany w XML:
<?xml version="1.0"?> <rdf:RDF xmlns:rdf="http://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#" xmlns:DC="http://purl.org/dc/elements/1.1/"> <rdf:Description rdf : about="http://www.dokumenty.org/dokument1"> <DC:creator resource = "http://www.tworcy.org/janek"> </rdf:Description> </rdf : RDF>
Użyty jest tu predykat pochodzący z “biblioteki” Dublin Core (słownictwo zdefiniowane do opisu metadanych różnych dokumentów - w szczególności bibliotecznych: daty utworzenia, autora itp.). Jest to oznaczone w korzeniu dokumentu (którym jest zawsze znacznik rdf:RDF). Podmioty definiujemy znacznikiem rdf:Description z atrybutem rdf:abort zawierającym URI zasobu. Zdania opisujące ten podmiot są zapisywane jako węzły potomne. Obiekty, które są jednocześnie zasobami zapisujemy w postaci węzła skróconego z URI tego zasobu umieszczonym w atrybucie rdf:resorce.