Stosujemy wcięcia zgodnie z poziomami zagnieżdżania się kodu.

Wszystkie zmienne typów prymitywnych piszemy małą literą.

Wszystkie zmienne będące strukturami złożonymi (tablice, obiekty) piszemy dużą literą.

Nie deklarujemy/definiujemy zmiennych lokalnych funkcji.

Jeżeli zachodzi potrzeba wprowadzenia nowej zmiennej po prostu to robimy.

Przypisanie wartości do zmiennej wykonujemy operatorem :=:

j := 2
j := j+1
a := j

Symbolem # rozpoczynamy komentarz który trwa do końca linii.

Brak jest komentarzy wielolinijkowych.

W przypadku kiedy należy wykonać instrukcje nie związane bezpośrednio z kontekstem rozważanego problemu, można je zastąpić opisem słownym (komentarzem) nie poprzedzonym znakiem komentarza:

...
i := i*2
wczytaj a z klawiatury
i := i*a
wypisz i na ekran
...

Nazwy tablic piszemy dużymi literami.

Numerowanie elementów tablic rozpoczynamy od 1.

Do danego elementu tablicy odnosimy się podając jego indeks w nawiasach kwadratowych po nazwie tablicy:

A[0]      # pierwszy element tablicy
A[i]      # i-ty element tablicy
A[i-1]    # i-1 element tablicy

Długość tablicy jest zwracana przez funkcję length:

n := length(A)    # teraz n przechowuje długość tablicy, jest to jednocześnie indeks jej ostatniego elementu.

Nie alokujemy/dealokujemy pamięci dla tablic. Zakładamy że jest to robione automatycznie.

Wyznaczanie podtablicy jest możliwe przy pomocy trzykropka:

Wypełnij A ciągiem kolejnych liczb pierwszych od 2 do 17
B := A[3...length(A)-1]     # Teraz B zwiera następujące wartości: 5,7,11,13

Nazwy funkcji nie będącymi metodami piszemy dużymi literami.

Funkcja może zwrócić dowolną wartość w dowolnym momencie.

Funkcje wywołujemy pisząc jej nazwę a następnie w okrągłych nawiasach listę argumentów rozdzielonych przecinkami:

a := SEARCH(A,i,j)