Stosujemy wcięcia zgodnie z poziomami zagnieżdżania się kodu.

Wszystkie zmienne typów prymitywnych piszemy małą literą.

Wszystkie zmienne będące strukturami złożonymi (tablice, obiekty) piszemy dużą literą.

Nie deklarujemy/definiujemy zmiennych lokalnych funkcji.

Jeżeli zachodzi potrzeba wprowadzenia nowej zmiennej po prostu to robimy.

Przypisanie wartości do zmiennej wykonujemy operatorem :=:

j := 2
j := j+1
a := j

Symbolem # rozpoczynamy komentarz który trwa do końca linii.

Brak jest komentarzy wielolinijkowych.

W przypadku kiedy należy wykonać instrukcje nie związane bezpośrednio z kontekstem rozważanego problemu, można je zastąpić opisem słownym (komentarzem) nie poprzedzonym znakiem komentarza:

...
i := i*2
wczytaj a z klawiatury
i := i*a
wypisz i na ekran
...

Nazwy tablic piszemy dużymi literami.

Numerowanie elementów tablic rozpoczynamy od 1.

Do danego elementu tablicy odnosimy się podając jego indeks w nawiasach kwadratowych po nazwie tablicy:

A[0]      # pierwszy element tablicy
A[i]      # i-ty element tablicy
A[i-1]    # i-1 element tablicy

Długość tablicy jest zwracana przez funkcję length:

n := length(A)    # teraz n przechowuje długość tablicy, jest to jednocześnie indeks jej ostatniego elementu.

Nie alokujemy/dealokujemy pamięci dla tablic. Zakładamy że jest to robione automatycznie.

Wyznaczanie podtablicy jest możliwe przy pomocy trzykropka:

Wypełnij A ciągiem kolejnych liczb pierwszych od 2 do 17
B := A[3...length(A)-1]     # Teraz B zwiera następujące wartości: 5,7,11,13

Nazwy funkcji nie będącymi metodami piszemy dużymi literami.

Definiując funkcję specyfikujemy jedynie listę argumentów jakie przyjmuje. Nie specyfikujemy typu wartości jaką funkcja zwraca.

Koniec definicji funkcji oznaczamy przy pomocy endfunc.

Szkielet przykładowej definicji funkcji (o nazwie search) wygląda następująco:

SEARCH(A, a, b)
  ...
  instrukcje wewnątrz funkcji wraz z wcięciami
  ...
endfunc

Funkcja może zwrócić dowolną wartość w dowolnym momencie.

Zwrócenie wartości przez funkcję następuję przy pomocy słowa return po którym musi wystąpić wartość zwracana.

Funkcje wywołujemy pisząc jej nazwę a następnie w okrągłych nawiasach listę argumentów rozdzielonych przecinkami:

a := SEARCH(A,i,j)

Będziemy stosować głównie instrukcję if-elseif-else-endif.

Instrukcje elseif oraz else są opcjonalne.

Dostępne są następujące operatory relacji: =, !=, >, >=, <, < =.

Przykładowe zastosowanie instrukcji warunkowej do określenia maksymalnej z pośród trzech wartości:

MAX(a,b,c)
  if a > b
    if a > c
      return a
    else
      return c
    endif
  else
    if b > c
      return b
    else
      return c
    endif
  endif
endfunc