To jest stara wersja strony!


Opis

Dawid, Zwoźniak, david_z@poczta.fm

RBS_Back Przegląd metodologii reprezentacji reguł dla wnioskowania w tył (wstecz). Należy szczególnie uwzględnić reprezentacje graficzne oraz zwrócić uwagę na: przejrzystość reguł, gęstość reprezentowanej informacji.

Spotkania

080304

przydzielenie projektu

080311

planowane konsultacje

080318

?

080527

?

080626

?

Projekt

WSTĘP

Ekspertowy system regułowy składa się z bazy danych, zawierającej pewne ustalone fakty i reguły służące do wywnioskowywania nowych faktów oraz interpetera reguł, sterującego procesem wnioskowań.

W systemach ekspertowych wykorzystuje się 3 rodzaje wnioskowania: - w przód - wstecz - mieszane

Wnioskowanie wstecz przebiega w odwrotną stronę niż wnioskowanie w przód. Ogólnie polega ono na wykazaniu prawdziwości hipotezy głównej na postawie prawdziwości przesłanek. Jeśli nie wiemy, czy jakaś przesłanka jest prawdziwa, to traktujemy tę przesłankę jako nową hipotezę i próbujemy ją wykazać. Jeżeli w wyniku takiego postępowania zostanie wreszcie znaleziona reguła, której wszy¬stkie przesłanki są prawdziwe, to konkluzja tej reguły jest prawdziwa. Na pod¬stawie tej konkluzji dowodzi się następną regułę, której przesłanka nie była po¬przednio znana itd. Postawiona hipoteza jest prawdziwa, jeśli wszystkie rozważa¬ne przesłanki dadzą się wykazać.

Cel → reguły → fakty

Wnioskowanie wstecz różni się od wnioskowania w przód m.in. tym, że generuje mniejszą liczbę nowych faktów oraz uniemożliwia równoczesne dowodzenie kilku hipotez. Ogólnie w typowych zastosowaniach wnioskowanie wstecz jest efektywniejsze i bardziej rozpowszechnione. Istotne jest także to, że przy wnioskowaniu wstecz czas oczekiwania na osiągnięcie rozwiązania postawionej hipotezy jest w wielu przypadkach dużo krótszy niż przy wnioskowaniu w przód.

Wnioskowanie wstecz zostało zastosowane, między innymi, w interpreterach PROLOG-u.

SOFTWARE VISUALIZATION

Celem projektu było zbadanie metodologii reprezentacji wiedzy w systemach regułowych z wnioskowaniem wstecz, a konkretnie o sposób wizualizacji wiedzy.

W projekcie skupiono się na odszukaniu projektów wizualizaji reprezentacji wiedzy w PROLOG-u.

Znaleziono następujące programy:

  • PPVL (Prolog Program Visualization Laboratory)
  • TPM (Transparent Prolog Machine)
  • Tools for Software Visualization – SVT (Semantic Visualization Tools) and Vmax
  • VPP (Visual Programming in Prolog)

PPVL (Prolog Program Visualization Laboratory)

ISVL (The Internet Software Visualization Laboratory)

TPM (Transparent Prolog Machine)

Tools for Software Visualization – SVT (Semantic Visualization Tools) and Vmax

VPP (Visual Programming in Prolog) i VPE (Visual Program Execution)

Komputerowe środowisko jakim jest VPP zostało stworzone aby wspomagać programowanie w Prolog-u przy wykorzystaniu graficznego interfejsu, który jest czytelniejszy dla początkujących programistów.

Visual Programming to dwie różne eksperymentalne implementacje:

  1. Visual Programming (VPP)
  2. wizualizacja uruchamiania (VPE)

W źródłach do jakich można dotrzeć VPE jest opisywane jeszcze w fazie konstrukcji. Działa na podobnej zasadzie jak TPM, jednak w przeciwieństwie do TPM ma dopełniający system VPP (który używa w zasadzie tych samych formalizmów) w celu zapewnienia pełną funkcjonalność dla visual programming. Zależności są bardziej wyeksponowane w VPE niż w TPM.

Wyidealizowany widok środowiska VPP dla visual programming przedstawia rysunek poniżej:

Sprawozdanie

Materiały

pl/miw/miw08_rbs_back.1215765588.txt.gz · ostatnio zmienione: 2019/06/27 15:58 (edycja zewnętrzna)
www.chimeric.de Valid CSS Driven by DokuWiki do yourself a favour and use a real browser - get firefox!! Recent changes RSS feed Valid XHTML 1.0