Różnice między wybraną wersją a wersją aktualną.
|
pl:dydaktyka:asd:cwiczenia:pseudokod [2010/03/02 15:51] kinio |
pl:dydaktyka:asd:cwiczenia:pseudokod [2019/06/27 15:50] |
||
|---|---|---|---|
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| - | ====== Opis pseudokodu ====== | ||
| - | ===== Informacje podstawowe ===== | ||
| - | * Stosujemy wcięcia zgodnie z poziomami zagnieżdżania się kodu. | ||
| - | * Wszystkie zmienne typów prymitywnych piszemy małą literą. | ||
| - | * Wszystkie zmienne będące strukturami złożonymi piszemy dużą literą. | ||
| - | * Wprowadzamy symbol nieoznaczony **nil**. | ||
| - | |||
| - | ==== Zmienne ==== | ||
| - | * Nie deklarujemy/definiujemy zmiennych lokalnych funkcji. | ||
| - | * Jeżeli zachodzi potrzeba wprowadzenia nowej zmiennej po prostu to robimy. | ||
| - | * Każda zmienna jest widzialna w zakresie całej funkcji, wyjątkiem są: | ||
| - | * Zmienne globalne, które definiujemy w następujący sposób<code>global j</code> | ||
| - | * Zmienne liczące w [[#petle|pętlach]]. | ||
| - | * Przypisanie wartości do zmiennej wykonujemy operatorem **:=**:<code> | ||
| - | j := 2 | ||
| - | j := j+1 | ||
| - | a := j | ||
| - | </code> | ||
| - | |||
| - | ==== Komentarze ==== | ||
| - | * Symbolem **#** rozpoczynamy komentarz który trwa do końca linii. | ||
| - | * Brak jest komentarzy wielolinijkowych. | ||
| - | * W przypadku kiedy należy wykonać instrukcje nie związane bezpośrednio z kontekstem rozważanego problemu, można je zastąpić opisem słownym (komentarzem) nie poprzedzonym znakiem komentarza:<code> | ||
| - | ... | ||
| - | i := i*2 | ||
| - | wczytaj a z klawiatury | ||
| - | i := i*a | ||
| - | wypisz i na ekran | ||
| - | ... | ||
| - | </code> | ||
| - | ==== Operatory ==== | ||
| - | * Dostępne są podstawowe operatory arytmetyczne + - / * | ||
| - | * Dostępne są również następujące operatory: % (modulo), ^ (potęgowanie), | (dzielenie całkowite) | ||
| - | |||
| - | ===== Tablice ===== | ||
| - | * Nazwy tablic piszemy dużymi literami. | ||
| - | * Numerowanie elementów tablic rozpoczynamy od **1**. | ||
| - | * Do danego elementu tablicy odnosimy się podając jego indeks w nawiasach kwadratowych po nazwie tablicy:<code> | ||
| - | A[1] # pierwszy element tablicy | ||
| - | A[i] # i-ty element tablicy | ||
| - | A[i-1] # i-1 element tablicy | ||
| - | </code> | ||
| - | * Długość tablicy jest zwracana przez funkcję //length//:<code> | ||
| - | n := length(A) # teraz n przechowuje długość tablicy, jest to jednocześnie indeks jej ostatniego elementu. | ||
| - | </code> | ||
| - | * Nie alokujemy/dealokujemy pamięci dla tablic. Zakładamy że jest to robione automatycznie. | ||
| - | * Wyznaczanie podtablicy jest możliwe przy pomocy trzykropka:<code> | ||
| - | Wypełnij A ciągiem kolejnych liczb pierwszych od 2 do 17 | ||
| - | B := A[3...length(A)-1] # Teraz B zwiera następujące wartości: 5,7,11,13 | ||
| - | </code> | ||
| - | ===== Funkcje ===== | ||
| - | * Definicję funkcji rozpoczynamy słowem **func**. | ||
| - | * Koniec definicji funkcji oznaczamy przy pomocy **endfunc**. | ||
| - | * Definiując funkcję specyfikujemy jedynie listę argumentów jakie przyjmuje. Nie specyfikujemy typu wartości jaką funkcja zwraca oraz typów argumentów. | ||
| - | * Argumenty do funkcji są przekazywane przez wartość. | ||
| - | * Szkielet przykładowej definicji funkcji (o nazwie search) wygląda następująco:<code> | ||
| - | func SEARCH(A, a, b) | ||
| - | ... | ||
| - | instrukcje wewnątrz funkcji wraz z wcięciami | ||
| - | ... | ||
| - | endfunc | ||
| - | </code> | ||
| - | * Funkcja może zwrócić dowolną wartość w dowolnym momencie. | ||
| - | * Zwrócenie wartości przez funkcję następuję przy pomocy słowa **return** po którym musi wystąpić wartość zwracana. | ||
| - | * Funkcje wywołujemy pisząc jej nazwę a następnie w okrągłych nawiasach listę argumentów rozdzielonych przecinkami:<code> | ||
| - | a := SEARCH(A,i,j) | ||
| - | </code> | ||
| - | * Zakładamy że funkcja zwracająca wartość zwraca ją w postaci **niestałej referencji**, wtedy możliwy staje się zapis:<code> | ||
| - | c := funkcja(A) | ||
| - | funkcja(B) := c | ||
| - | </code>lub po prostu:<code> | ||
| - | funkcja(B) := funkcja(A) | ||
| - | </code> | ||
| - | ===== Instrukcje warunkowe ===== | ||
| - | * Będziemy stosować głównie instrukcję **if-elseif-else-endif**. | ||
| - | * Instrukcje **elseif** oraz **else** są opcjonalne. | ||
| - | * Dostępne są następujące operatory relacji: =, !=, >, >=, <, < =. | ||
| - | * Warunki możemy łączyć przy pomocy następujących operatorów: | ||
| - | * **and** - binarny - zwraca prawdę jeżeli oba warunki są prawdziwe | ||
| - | * **or** - binarny - zwraca prawdę jeżeli przynajmniej jeden warunek jest prawdziwy. | ||
| - | * **xor** - binarny - zwraca prawdę jeżeli jeden z warunków jest prawdą a drugi fałszem. | ||
| - | * **not** - unarny - zwraca prawdę jeżeli warunek jest niespełniony. | ||
| - | * Przykładowe zastosowanie instrukcji warunkowej do określenia maksymalnej z pośród trzech wartości:<code> | ||
| - | func MAX(a,b,c) | ||
| - | if a > b | ||
| - | if a > c | ||
| - | return a | ||
| - | else | ||
| - | return c | ||
| - | endif | ||
| - | else | ||
| - | if b > c | ||
| - | return b | ||
| - | else | ||
| - | return c | ||
| - | endif | ||
| - | endif | ||
| - | endfunc | ||
| - | </code> | ||
| - | * Przy pomocy nawiasów okrągłych możemy grupować wyrażenia relacji, definiując równocześnie kolejności ich sprawdzania.\\ Powyższy kod może zostać przepisany także w następującej postaci:<code> | ||
| - | func MAX(a,b,c) | ||
| - | if (a > b) and (a > c) | ||
| - | return a | ||
| - | elseif (a <= b) and (a > c) | ||
| - | return b | ||
| - | endif | ||
| - | return c | ||
| - | endfunc | ||
| - | </code> | ||
| - | |||
| - | ===== Pętle ===== | ||
| - | * Działanie każdej pętli może zostać przerwane w dowolnym momencie przy pomocy instrukcji **break**. | ||
| - | * Działanie każdej pętli może zostać przerwane i natychmiast wznowione przy pomocy instrukcji **continue**. | ||
| - | * Instrukcje **break** i **continue** odnoszą się tylko do najbardziej zagnieżdżonej pętli. | ||
| - | ==== for ==== | ||
| - | * Poprawna konstrukcja pętli **for** wymaga podania: | ||
| - | * nazwy zmiennej która będzie licznikiem w danej pętli, | ||
| - | * krańcowych wartości licznika. | ||
| - | * Podanie kroku jest opcjonalne. Domyślną wartością kroku jest **1**. | ||
| - | * Przykładowa pętla **for**:<code> | ||
| - | for zmienna in 7...17 step 2 | ||
| - | wypisz zmienna na ekran | ||
| - | endfor | ||
| - | </code> | ||
| - | * Powyższa pętla wypisze na ekran liczby: 7,9,11,13,15,17 | ||
| - | ==== while ==== | ||
| - | * Pętla **while** wykonuje kod tak długo jak długo jest spełniony warunek działania pętli. | ||
| - | * Przykład pętli **while** odpowiadający powyższej pętli **for**:<code> | ||
| - | zmienna := 7 | ||
| - | while zmienna <= 17 | ||
| - | wypisz zmienna na ekran | ||
| - | zmienna := zmienna + 2 | ||
| - | endwhile | ||
| - | </code> | ||
