To jest stara wersja strony!
Opis pseudokodu
Stosujemy wcięcia zgodnie z poziomami zagnieżdżania się kodu.
Wszystkie zmienne typów prymitywnych piszemy małą literą.
Wszystkie zmienne będące strukturami złożonymi (tablice, obiekty) piszemy dużą literą.
Zmienne
Nie deklarujemy/definiujemy zmiennych lokalnych funkcji.
Jeżeli zachodzi potrzeba wprowadzenia nowej zmiennej po prostu to robimy.
Każda zmienna jest widzialna w zakresie całej funkcji, wyjątkiem są:
Zmienne globalne, które definiujemy w następujący sposób
global j
-
Przypisanie wartości do zmiennej wykonujemy operatorem
:=:
j := 2
j := j+1
a := j
Komentarze
Tablice
Nazwy tablic piszemy dużymi literami.
Numerowanie elementów tablic rozpoczynamy od 1.
Do danego elementu tablicy odnosimy się podając jego indeks w nawiasach kwadratowych po nazwie tablicy:
A[0] # pierwszy element tablicy
A[i] # i-ty element tablicy
A[i-1] # i-1 element tablicy
Długość tablicy jest zwracana przez funkcję
length:
n := length(A) # teraz n przechowuje długość tablicy, jest to jednocześnie indeks jej ostatniego elementu.
Nie alokujemy/dealokujemy pamięci dla tablic. Zakładamy że jest to robione automatycznie.
Wyznaczanie podtablicy jest możliwe przy pomocy trzykropka:
Wypełnij A ciągiem kolejnych liczb pierwszych od 2 do 17
B := A[3...length(A)-1] # Teraz B zwiera następujące wartości: 5,7,11,13
Funkcje
Nazwy funkcji nie będącymi metodami piszemy dużymi literami.
Definiując funkcję specyfikujemy jedynie listę argumentów jakie przyjmuje. Nie specyfikujemy typu wartości jaką funkcja zwraca.
Koniec definicji funkcji oznaczamy przy pomocy endfunc.
Szkielet przykładowej definicji funkcji (o nazwie search) wygląda następująco:
SEARCH(A, a, b)
...
instrukcje funkcji
...
endfunc
Instrukcje warunkowe
Pętle
Obiekty i metody