To jest stara wersja strony!
Opis
Dawid, Zwoźniak, david_z@poczta.fm
RBS_Back
Przegląd metodologii reprezentacji reguł dla wnioskowania w tył (wstecz). Należy szczególnie uwzględnić reprezentacje graficzne oraz zwrócić uwagę na: przejrzystość reguł, gęstość reprezentowanej informacji.
Spotkania
080304
080311
080318
080527
080626
Projekt
WSTĘP
Ekspertowy system regułowy składa się z bazy danych, zawierającej pewne ustalone fakty i reguły służące do wywnioskowywania nowych faktów oraz interpetera reguł, sterującego procesem wnioskowań.
W systemach ekspertowych wykorzystuje się 3 rodzaje wnioskowania:
- w przód
- wstecz
- mieszane
Wnioskowanie wstecz przebiega w odwrotną stronę niż wnioskowanie w przód. Ogólnie polega ono na wykazaniu prawdziwości hipotezy głównej na postawie prawdziwości przesłanek. Jeśli nie wiemy, czy jakaś przesłanka jest prawdziwa, to traktujemy tę przesłankę jako nową hipotezę i próbujemy ją wykazać. Jeżeli w wyniku takiego postępowania zostanie wreszcie znaleziona reguła, której wszy¬stkie przesłanki są prawdziwe, to konkluzja tej reguły jest prawdziwa. Na pod¬stawie tej konkluzji dowodzi się następną regułę, której przesłanka nie była po¬przednio znana itd. Postawiona hipoteza jest prawdziwa, jeśli wszystkie rozważa¬ne przesłanki dadzą się wykazać.
Cel → reguły → fakty
Wnioskowanie wstecz różni się od wnioskowania w przód m.in. tym, że generuje mniejszą liczbę nowych faktów oraz uniemożliwia równoczesne dowodzenie kilku hipotez. Ogólnie w typowych zastosowaniach wnioskowanie wstecz jest efektywniejsze i bardziej rozpowszechnione. Istotne jest także to, że przy wnioskowaniu wstecz czas oczekiwania na osiągnięcie rozwiązania postawionej hipotezy jest w wielu przypadkach dużo krótszy niż przy wnioskowaniu w przód.
Wnioskowanie wstecz zostało zastosowane, między innymi, w interpreterach PROLOG-u.
SOFTWARE VISUALIZATION
Celem projektu było zbadanie metodologii reprezentacji wiedzy w systemach regułowych z wnioskowaniem wstecz, a konkretnie o sposób wizualizacji wiedzy.
W projekcie skupiono się na odszukaniu projektów wizualizaji reprezentacji wiedzy w PROLOG-u.
Znaleziono następujące programy:
PPVL (Prolog Program Visualization Laboratory)
TPM (Transparent Prolog Machine)
Tools for Software Visualization – SVT (Semantic Visualization Tools) and Vmax
VPP (Visual Programming in Prolog)
PPVL (Prolog Program Visualization Laboratory)
ISVL (The Internet Software Visualization Laboratory)
TPM (Transparent Prolog Machine)
VPP (Visual Programming in Prolog) i VPE (Visual Program Execution)
Komputerowe środowisko jakim jest VPP zostało stworzone aby wspomagać programowanie w Prolog-u przy wykorzystaniu graficznego interfejsu, który jest czytelniejszy dla początkujących programistów.
Visual Programming to dwie różne eksperymentalne implementacje:
Visual Programming (VPP)
wizualizacja uruchamiania (VPE)
W źródłach do jakich można dotrzeć VPE jest opisywane jeszcze w fazie konstrukcji. Działa na podobnej zasadzie jak TPM, jednak w przeciwieństwie do TPM ma dopełniający system VPP (który używa w zasadzie tych samych formalizmów) w celu zapewnienia pełną funkcjonalność dla visual programming. Zależności są bardziej wyeksponowane w VPE niż w TPM.
Wyidealizowany widok środowiska VPP dla visual programming przedstawia rysunek poniżej:
Sprawozdanie
Materiały